Verslag van Staf:
Hallo broer, wat ik nu zal proberen te beschrijven grenst bijna aan het onwaarschijnlijke. Vooreerst waren die eerste drie dagen zo overweldigend, iedereen en alles kwam op me af. Op het strand zelf was er geen verbinding met gsm mogelijk, tenzij dat je als alpinist in de torenhoge duinen klom, hetgeen vriend tjerk natuurlijk gedaan heeft. Dus eerste dag maandag kwam alles hier op gang, alle denkbaar materiaal, bulldozers, kranen, pompen, tientallen trucks en jeeps en honderden toeschouwers en journalisten. Alles was kwestie van tijd. Als bezeten zijn we allen aan het delven gegaan, pompengeinstalleerd. Askoy lag maar enkele cm nog boven strandniveau. Op bepaald moment, met nog 1 uur tijd voor hoogtij, werden 2 zware stalen kabels rond de achtersteven van askoygebracht, en via zware tussenkatrollen naar 3 bulldozers vastgemaakt. Met luid geknars kwam alles onder spanning, tot ploteling een van de zware 3 cm dikke kabels het begaf met luide klap. ontgoocheling alom, tijd liep af, en we hadden geen alternatief. al ons materiaal moest inderhaast in veiligheid worden gebracht voor hoog tij. we besloten om de dag erop `n twede poging te ondernemen. Samen met de hele ploeg s`nachts op strand geslapen in tenten, auto`s, geimproviseerde barbecue met versgevangen vis, gekregen van de vele enthousiaste n zeelanders. Noel en de ganse falmilie druk in de weer fantastische familie! Bij `n kampvuurtje nog wat nagepraat om onze ontgoocheling weg te werken en te drinken! Volgende dag opnieuw aan de slag, de moeizaam gegraven put was door hoogtij voor meer dan de helft toegeslipd. Back to zero, weer uren gepompt en gegraven, `n special beschermingsplaat aangebracht aan de voet van de achtersteven, en terug 2 zware kabels met takels opgespannen. Opnieuw volle trekkracht, opnieuw breekt deze keer `n zware sluiting. Askoy beweegt geen milimeter! Ontgoocheling alom, spoedberaad met het ganse team, zie begin van wanhoop en vertwijfeling, het schip is nog te zwaar, er zitten nog tonnen zand verzwaard met koolstof in het schip. Uiteindelijk komen we akkoord om morgen en derde poging te doen, ik geef toestemmimg om desnoods stukken uit het dek te breken om nog meer zand engewicht eruit te gooien. Woensdag lmorgen vroeg duiken Tjerk en ik, samen met Lindsay en nog 3 andere vrijwilligers binnen in het schip met schoppen en gedurende 2 uur scheppen de loodzware mengeling van zand en koolstof uit het schip. `n Kraan doet het middenschip, spanning alom, er wordt nu `n zware ketting rond de achtersteven geplaatst, bulldozer op hun plaats, `n derde kabel op de neus vastgemaakt, `n kraan met lange arm en schop duwt tegen de mastvoet, en voor het eerst woredt askoy wakker geschud links - rechts en dan die enorme opluchting, langzaam, cm per cm schuift askoy uit z`n graf, bergopwaarts. Geroep alom> Nu wordt het`n gevecht tegen tijd en tij! Terwijl de eerste bulldozer al in `t waterkomt sleuren ze wanhopig verder, iedereen houdt z`n adem in, maar het lukt! Met letterlijk het water op de hielen trekken we Askoy uit de greep van de Zee. Ik kan je onmogelijk de opluchting van iedereen en mezelf beschrijven. Beste Piet, ik zou nog uren verder kunnen, maar het voornaamste is geschied. Vele groeten van ons allen aan iedereen. In ieder geval het ganse team hier was gwoon fantastis, de geest van Brel zat er goed in !
Hallo broer, wat ik nu zal proberen te beschrijven grenst bijna aan het onwaarschijnlijke. Vooreerst waren die eerste drie dagen zo overweldigend, iedereen en alles kwam op me af. Op het strand zelf was er geen verbinding met gsm mogelijk, tenzij dat je als alpinist in de torenhoge duinen klom, hetgeen vriend tjerk natuurlijk gedaan heeft. Dus eerste dag maandag kwam alles hier op gang, alle denkbaar materiaal, bulldozers, kranen, pompen, tientallen trucks en jeeps en honderden toeschouwers en journalisten. Alles was kwestie van tijd. Als bezeten zijn we allen aan het delven gegaan, pompengeinstalleerd. Askoy lag maar enkele cm nog boven strandniveau. Op bepaald moment, met nog 1 uur tijd voor hoogtij, werden 2 zware stalen kabels rond de achtersteven van askoygebracht, en via zware tussenkatrollen naar 3 bulldozers vastgemaakt. Met luid geknars kwam alles onder spanning, tot ploteling een van de zware 3 cm dikke kabels het begaf met luide klap. ontgoocheling alom, tijd liep af, en we hadden geen alternatief. al ons materiaal moest inderhaast in veiligheid worden gebracht voor hoog tij. we besloten om de dag erop `n twede poging te ondernemen. Samen met de hele ploeg s`nachts op strand geslapen in tenten, auto`s, geimproviseerde barbecue met versgevangen vis, gekregen van de vele enthousiaste n zeelanders. Noel en de ganse falmilie druk in de weer fantastische familie! Bij `n kampvuurtje nog wat nagepraat om onze ontgoocheling weg te werken en te drinken! Volgende dag opnieuw aan de slag, de moeizaam gegraven put was door hoogtij voor meer dan de helft toegeslipd. Back to zero, weer uren gepompt en gegraven, `n special beschermingsplaat aangebracht aan de voet van de achtersteven, en terug 2 zware kabels met takels opgespannen. Opnieuw volle trekkracht, opnieuw breekt deze keer `n zware sluiting. Askoy beweegt geen milimeter! Ontgoocheling alom, spoedberaad met het ganse team, zie begin van wanhoop en vertwijfeling, het schip is nog te zwaar, er zitten nog tonnen zand verzwaard met koolstof in het schip. Uiteindelijk komen we akkoord om morgen en derde poging te doen, ik geef toestemmimg om desnoods stukken uit het dek te breken om nog meer zand engewicht eruit te gooien. Woensdag lmorgen vroeg duiken Tjerk en ik, samen met Lindsay en nog 3 andere vrijwilligers binnen in het schip met schoppen en gedurende 2 uur scheppen de loodzware mengeling van zand en koolstof uit het schip. `n Kraan doet het middenschip, spanning alom, er wordt nu `n zware ketting rond de achtersteven geplaatst, bulldozer op hun plaats, `n derde kabel op de neus vastgemaakt, `n kraan met lange arm en schop duwt tegen de mastvoet, en voor het eerst woredt askoy wakker geschud links - rechts en dan die enorme opluchting, langzaam, cm per cm schuift askoy uit z`n graf, bergopwaarts. Geroep alom> Nu wordt het`n gevecht tegen tijd en tij! Terwijl de eerste bulldozer al in `t waterkomt sleuren ze wanhopig verder, iedereen houdt z`n adem in, maar het lukt! Met letterlijk het water op de hielen trekken we Askoy uit de greep van de Zee. Ik kan je onmogelijk de opluchting van iedereen en mezelf beschrijven. Beste Piet, ik zou nog uren verder kunnen, maar het voornaamste is geschied. Vele groeten van ons allen aan iedereen. In ieder geval het ganse team hier was gwoon fantastis, de geest van Brel zat er goed in !
4 opmerkingen:
amai proficiat
sterk echt waar
nu het schip nog in belgie krijgen maar dat zal wel lukken
greets lars
Dag Tjerk,
ik vind het leuk dat je de boot eruit hebt kunnen halen. Knap, zeg!
Straks vertrekken we naar de Dardennen. Wel jammer dat je er niet bij kan zijn.
Een dikke zoen,
Groetjes,
Jarne
Net het artikel van Rudi Rotthier in de Morgen gelezen. Een mooi zinnetje : 'Tjerk laat zich door een graafmachine op de boot zetten en hij begint koppig te scheppen'. Doe zo voort, we scheppen en lassen in gedachten mee.
Benoit
Bericht van www.tv3.co.nz
The Askoy Two is just one of many wrecks along Northland's west coast and the sea was not keen on giving it up easily as local contractors joined the battle against the tide and the sand to salvage the vessel from the sands.
A snapping heavy duty cable made the beach around the wreck a dangerous place to be.
But not as dangerous as the night when the Askoy Two came ashore in wild seas in 1994.
In its earlier sailing days the Askoy Two had a somewhat chequered career - it was once owned by Columbian drug runners, and was also bought by a famous Belgian singer, named Jaques Brel.
He is the reason the Belgians want the boat back.
About a hundred people gathered to watch the battle between the boat, and the high tides that kept flooding the hole the hull was resting in.
At one stage something was found inside the wreck - it was Lyndsey Wright's rescue beacon, which had not been activated.
After three days of battling the tide, the wind, and the soft sand there a breakthrough - the Askoy Two began to move, just centimetres at a time.
But by late afternoon, the hull was out of the water and lying on the beach.
The mastermind of the salvage effort was Noel Hilliam, who is relieved to have the Askoy Two back on solid ground.
It will all be transported back to the Dargaville Museum early in the new year to wait for a ship that will take it back to Belgium.
Een reactie posten